✉ 16 067 02 Rope Way

✉ 

16 067 02

ความจริงคือ ตอนแรกพลอยแพลนว่าจะไปเที่ยวที่โมยะฮิล

ที่มีงาน A-Line Aomori Craft Fair 

คือเป็นงานจัดบนเขา ขายของแฮนด์เดทามกลางป่าเขา

ฟังดูได้ฟิลได้บรรยากาศดีเนอะ เลยไปขอความช่วยเหลือพี่มา

พี่บอกว่าต้องนั่งบัสไป ไกลจากเอกิพอสมควรเลยล่ะ

แล้วพี่แนะนำว่าลองไป Rope Way ด้วยสิ 

พี่เปิดรูปตอนไปช่วยใบไม้เปลี่ยนสีให้ดู โหหหหห

สวยมากกกกกกกก คือไปบนเขาแล้วนั่งกระเช้า

มองลงมาเห็นป่าสีส้ม ความดีงาม คนเยอะมากด้วย

ก็ช่วยเทศกาลนี่เนอะ แต่ตอนนี้ไม่มีเทศกาลอะไร

กระเช้าน่าจะโล่งๆ มีความไพรเวทไปอีก คิดแล้วตื่นเต้น

แต่คือพอไปเช็ครอบบัส คือทางไป Moya Hill กับ Rope Way

คือมันต้องขึ้นบัสคนละคันกันเลย แล้วไม่มีการนั่งจาก

ที่นึงไปอีกที่นึงด้วย ก็เลยตัดใจเอา Moya Hill ออก

ไปขึ้นกระเช้าฟังดูน่าตื่นเต้นกว่าเยอะ เลยชวนขวัญไปด้วย

แอบเช็คสภาพอากาศ อา.. ฝนตก 40-50%

แต่จริงๆเกือบทุกวันที่ทำแลป พยากรณ์ก็บอกฝนตกละ

แต่ฟ้าใสฟรุ้งฟริ้ง เลยคิดว่าเออๆ ก็คงปกติเหมือนเดิม

จนเช้าวันเสาร์

.. แหม่ตื่นมาก็อึมครึม -_=

บ้า แค่ไม่มีแดด อากาศดี๊ดีแกร๊

นัดเจอกับขวัญที่เอกิ ขวัญถ่อมาจากฮิโรซากิเชียวล่ะ

รอบนี้นั่ง JR BUS เพิ่งเคยขึ้นครั้งแรก ระยะทางไปก็นานพอควรล่ะ

พี่แนะนำว่าให้ซื้ออะไรปกินด้วย เผื่อไปเดินป่า จะได้นั่งแวะกินชมวิวไปได้

นี่ก็โอเคเลยไปซื้อโดนัทกับพายแอปเปิ้ล(ร้านนนี้อร่อยมาก 

คือชื่อร้านอ่านยากไปนิดเดี๋ยววันหลังเอามาอวดแน่นอน)

จนถึงเวลาขึ้นบัส ส่วนใหญ่บนบัสเป็นคุณตาคุณยายแหละ 

แล้วพรอพคือมาเต็มทั้งไม้ ทั้งหมวก และกระเป๋าใบโต 

คนแก่ที่นี่แข็งแรงมาก แข็งแรงกว่าพลอยอีกฮาา

สุขภาพดีกันสุดๆ กิจกรรมเดินป่านี่คือยอดฮิตเลยล่ะ

ฝนตกค่ะคุณ /me เจื่อน 555555555555555

นี่ก็มองไปรอบๆรถ คุณตาคุณยายเค้าดูพร้อมมาเดินป่านะ

แสดงว่าเค้าก็ต้องรู้ดิ บ้า เดี๋ยวข้างบนไม่ตกป่าว

เดี๋ยวหยุดล้ะม้าง อื้อ .. (จงคิดบวก 10 คะแนน)

จนถึงทางขึ้นเขา คือขึ้นเขาแบบขึ้นมาสูงมากจริงๆ

ตื่นเต้นมาก ต้นไม้เต็มสองข้างทาง

สองข้างทางคือเป็นสีเขียวแบบดีงาม

เขียวแบบชุ่มฉ่ำไม่ใช่เขียวแห้งๆอ่ะ มองแล้วฟิลกู้ดมาก

จริงๆเค้าพูดด้วยแหละว่าขึ้นมาสูงกี่โลแล้วแต่คือ

ก็ภาษาญี่ปุ่นไง ฟังไม้ทัน 555555555555

จะมีจังหวะที่พ้นต้นไม้แล้วจะมองเห็นด้านล่าง

คือสวยมาก ทั้งคันแบบ หูววววววววววววว้าวว

ซึ่งนี่ก็ตื่นเต้นไปกับตายายด้วย 5555555555

สักพักเค้าก็แวะที่จุดพัก ประมาณ 10 นาที

ให้ลงไปเข้าห้องน้ำ ซื้อของอะไรว่าไป

จริงๆก่อนหน้านี้จะผ่านจุดชมวิวอันนึง เป็นลานหญ้าเขียวๆ

มีความ ว้าวววววว เค้าก็มีการชะลอๆให้ดู แล้วมีอธิบาย

เหมือนมาทัวร์อะไรสักอย่างดี ฮาาา

อ้ะๆ แต่มีความสเปเชียลที่จุดพักนี้นะคะ

คือเค้าจะมีชาร้อนให้ดื่มค่ะ ประมาณว่ากินแล้วอายุยืน

คือพอลงมาจากรถฝนยังตกเปาะแปะอยู่เลยง่ะ 

อากาศก็เย็นน มาซดชาร้อนๆก็ดีอยู่นะ :-)

ชาก็หอมๆดีค่ะ มองๆรอบๆมีแต่สีเขียว ฟิลดีมาก

แต่แหม่ ท้องฟ้าใบเธอช่างหม่นหมองเหลือเกิน

เมฆน้อยคนดีของพี่เมื่อวานหายไปไหนซะล่ะ ..

มีความพื้นเปียกเนาะ 55555555555555

เราต้องมีความหวังกับสถานที่แห่งนี้

ในใจแอบคิดว่า เออ ฝนตกก็ได้ฟิลเย็นๆอีกแบบดี

จะมีหมอกไหมนะ ถ้ามีหมอกอาจจะสวยอีกแบบก็ได้นะ

เวลาฟ้าครึ้มๆบางทีก็ได้ภาพสวยนะ อื้อๆๆๆ

(จงคิดบวก 10 คะแนน)

แล้วเราก็มาถึง Rope Way แล้วค่า ฮุ้วเย่ (ฝนยังตกอยู่)

แต่ฝนตกแบบเปาะแปะอ่ะ ไม่ได้รุนแรงหนักหน่วงอะไร

แอบแวะเข้าไปนั่งชิลในร้านอาหาร(ที่มีอยู่ร้านเดียว)ซักนิด

แน่นอนว่าเรามาญี่ปุ่นบนเขากันแบบนี้

สิ่งที่พลอยกับขวัญสั่งมาคือ เฟรนช์ฟรายด์กับไก่ทอด

5555555555555555 วิถีคนคูล คูลให้สุด

คนมองแปลกๆตั้งแต่ขึ้นบัสมาแล้วล่ะ ..

เป็นนักศึกษาผู้หญิงต่างชาติสองคนที่มาบนเขา

ในวันฝนตก แล้ววันนั้นคอสตูมนี่คือ ชุดชมพูทั้งชุด(ยันถุงเท้า)

แล้วแบกเป้สีแดง /peace >______<

ตอนจะไปหยอดตู้กดเมนู คือมีคนลืมตังทอนไว้

พลอยเลยเอาไปคืนให้กับพนักงาน แล้วพยายามสื่อสารสุดชีวิต

ว่านี่ไม่ใช่ของชั้น เค้าเลยไปตามหาเจ้าของกับลูกค้าคนอื่นๆ

มองข้างนอก ยังคงเปาะแปะ .. 

จะเห็นว่าลานจอดรถตรงนี้กว้างมาก รองรับได้เยอะเลยล่ะ

ช่วยหน้าเทศาล อย่างใบไม้เปลี่ยนสี หรือตอนช่วงหิมะคนมาเล่นสกี

คนคงเยอะน่าดูเลยล่ะ ระหว่างชิวนั่งกินเฟรนฟรายด์กับไก่ทอดไป

มีคนญี่ปุ่นเดินมาหา พร้อมกับโปรแกรม translate

ประมาณว่า ขอบคุณมากที่เก็บเงินคืนให้

น่ารักมาก55555555555 ไฮ้ๆ ไดโจบุๆ 

กินจนสบายใจ(ลำไย)ก็เอาล่ะ ไปซื้อตั๋วขึ้นกระเช้ากันค่ะ

เดินเข้าไปตรงออฟฟิส ตรงช่องที่(น่าจะเป็น)ที่ขายตั๋ว

แต่เค้ามีป้านซัมติงวางไว้ คือก็อ่านไม่ออกไง

เลยมโนว่า พักกินข้าวมั้ง .. แต่บ่ายโมกว่าแล้วอ่านะ

คือจริงๆเค้าก็มีคนข้างในนะ ก็เลยไปนั่งรอแบบงงๆ

แถวนั้นมีตั๋วปั๊มด้วยล่ะ หนึ่งในที่ท่องเที่ยวเลยย

จัดการปั๊มลงสมุดแล้วมานั่ง งงๆ ต่อ 

สักพักเริ่มงงงวย เลยเดินไปหน้าเคาน์เตอร์อีก

เค้าก็เดินมาหา พลอยเลยถามๆประมาณว่า

เอ่อ ticket นี่ซื้อตรงนี้ไหม อะไร ยังไง

เค้าก็บอก อ่า โน้ๆ 

นี่คือความพีคที่แท้จริง

วันนี้ไม่มีกระเช้าค่ะ !!

(มันสามารถทำให้ตัวใหญ่กว่านี้ได้ไหม y_y)

พลอยเลยกลับมานั่งแบบงงๆอึ้งๆ ..

แล้ว คือ ยังไง ห้ะ หือ ??

คือบัสที่จะผ่านที่นี่มาอีกทีคือบ่ายสามกว่าเลยมั้ง

มันจะนานๆมาคันมาก จะให้นั่งเฉยๆเป็นชั่วโมงอ่านะ

เอ้ะหรือเค้าหมายถึง ตอนนี้ยังไม่มีกระเช้ารึเปล่า

หรือต้องรอตอนบ่ายอะไรงี้ไหม (จงคิดดี +1)

เลยไปถามเค้าอีกทีว่า ทำไมไม่มีกระเช้า

แล้วไม่มีทั้งวันเลยรึเปล่า หรืออะไรยังไง

ได้คำตอบมาว่า

ข้างบนยอดเขาลมแรงมาก 

ไม่สามารถเอากระเช้าขึ้นได้

.

.

ไฮ้ y________y

ไอเข้าใจแล้วล่ะ ไอทำบุญมาน้อยสินะ ชาติที่แล้ว

เป็นเพราะไอฆ่าแมงมุมที่อพาตเม้นท์แน่ๆ

ฟูมฟายในใจสักพักก็คิดได้ว่าควรทำอะไรสักอย่าง

พี่บอกว่ามีที่ให้เดินป่านี่นา ลองไปเดินดูดีกว่า

เดินป่าชมวิวไปก่อนก็ยังดี

เดินวนรอบๆ ไปเจอทางที่ที่มีป้ายซัมติงเลเดินๆเข้าไป

คิดว่าต้องเป็นจุดเดินป่าแน่ๆ

อ่อเปล่าเลย เป็นตึกอะไรร้างๆนี่แหละ5555

แล้วแถมทางตัน อ่ะไม่เป็นไร ไปอีกทาง

.. อ่อนี่ก็ทางตัน 5555555555555555

ลองเดินเลาะๆไปตามถนน ตรงแยกนั้นอาจจะทางเดินป่า

.. อ่อที่แต่ถนน 55555555555555555

เจื่อน ไม่ไหนไม่ได้แหละแกร แอบเปิดแมพดูว่า

จากที่ๆอยู่กับ Moya Hill ไกลมากไหม ถ้าเราลองเดินไป ..

อ่อสิบกว่าโล เลิกค่ะ ..

สักพักลมเริ่มมาแรงตามคำทำนาย(?)

คือลมแรงมากจริงๆ เชื่อเลย แง

ฝนเริ่มมีความเปาะแปะแรง (แปลว่าอะไร)

สักพักมีคนญี่ปุ่นมาชวนคุย พอเค้ารู้ว่าเราต่างชาติก็โม้ใหญ่

คือลุงเค้าพูดอังกฤษคล่องมาก เล่าใหญ่เลยเนี่ย

มาที่นี่ทุกปี หลายสิบปีแล้วเนี่ย บลาๆๆๆๆๆๆ

เค้าคง งงเนอะว่าพลอยกับเพื่อนมาทำอะไร 55555

ไม่ต้องงงค่ะ เพราะนี่ก็งงตัวเองเหมือนกัน

บอกเค้าว่าอยากนั่งกระเช้า แต่วันนี้ไม่มี เสียใจมาก

เค้าก็แบบอ้าวหรอ แล้วจะไปไหนต่อ พอบอกเค้าว่า

เดี๋ยวจะกลับไปอาโอโมริเอกิกัน เค้าก็บอกไปกับเค้าได้นะ

เค้ารอภรรยาเข้าห้องน้ำอยู่ เน่ยสองปีก่อนเคยไปส่ง

คนไทยเหมือนกัน นั่นนี่โน่น ด้วยความเกรงใจ

ก็บอกเค้าว่าไม่เป็นไร เดี๋ยวรอบัส (ในใจคือ อยากกลับแย้ว)

สักพักก็มีญี่ปุ่นอีกกลุ่มมาชวนคุย คือฟังเหมือนคนเยอะ

แต่จริงๆไม่เลยนะ คือมีแค่ที่พูดถึงแล้วจริงๆ

55555555555555555555 เงียบเหงามาก

คนกลุ่มนี้ดูท่าทางมาเดินป่ากัน จากชุด เค้าก็พยายามคุยด้วย

แต่เหมือนจะไม่ค่อยได้อังกฤษกัน เค้าเอาขนมมาให้ด้วย

ใจดีกันเจ้ง แล้วเหมือนพยายามจะพูดซัมติง

เห็นหยิบโทรศัพมาเหมือนหาอะไร น่ก็ยืนรอไปสิ

อ้าวสรุปเก็บโทรศัพ ไม่พูดแล้วซะงั้น เอ๊า 5555555

ยืนมองกับขวัญขึ้นไปบนยอดเขา คือถ้าเราขึ้นไปบนนั้น

พอผ่านเขาลูกนั้นไปคงเห็นด้านล่างแบบ พรึบ ว้าว โหววว 

อะไรแบบนี้แน่ๆ (จงมโนภาพป่าเขาในจินตนาการ 10 คะแนน)

จนลุงคนที่ชวนกลับด้วยกันขึ้นรถจะไป เค้าก็ถามอีก 

จะไปแล้วนะ ไปไหม คือ .. ลุงคะ ลุงไม่ได้มากะแฟนสองคน

นี่มาทั้งเครือญาติ555555555555555

ถ้าหนูสองคนไปคือนั่งตรงไหน เกาะล้อแน่ๆ

ไปนั่งๆหน้าร้านอาหารจะเค้าปิดร้าน คือ บ่ายสองเองนะ

ปิดแล้วหรอ เอ่อแต่คนไม่มีแล้วนี่เนอะ

เลยย้ายพากันเข้าไปนั่งข้างใน จริงๆอยากออกไปเดินเล่น

แต่ฝนเหมือนเริ่มตกเยอะขึ้น เลยหยิบไปเท็มลับออกมา

หึๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ แอปเปิ้ลพายไงล่ะ 5555555

เห้ยคืออร่อยมากอ่ะ เยียวยาทริปนี้อย่างแรง

ต้องกราบขอบคุณคนขายและขอบคุณตัวเองที่ซื้อมา

y_y เห็นไหมล่ะว่ามันก็มีเรื่องดีๆอยู่น้าแกร

จนถึงเวลารถบัสมา บอกเลยว่า หลับกันยาว

55555555555555 คือทั้งเหนื่อยและหนาว

ที่เดินวนรอบๆมันก็เป็นเนินๆ มีความหอบเล็กๆ

ไหนจะอากาศเย็นๆฝนตกลมพัด ไม่สบายก็ถึกพอแล้ว

เห็นได้ชัดเลยว่าในวันนี้พลอยไม่ได้กลับไปมือเปล่า

พลอยได้ นก มาเต็มๆไงล่ะ ฮ้ะ!!

วันไหนที่ไปเที่ยวนี่เป็นแบบนี้ตลอด ฝนตกฟ้าร้อง

วันไหนอยู่ทำแลปมองไปข้างนอกนี่แหม

ฟ้าใสอากาศดี๊ดี นี่เยอะเย้ยรึเปล่า หรือยังไง y_y

ตอนนี้กำลังทบทวนตัวเองอยู่ว่า เราควรกลับมาอีกไหม

หรือเราควรล้มเลิกความตั้งใจนี้ซะ เอาไงดี

ที่แน่ๆ ขอให้มันชัวร์ 100%ก่อนว่าไม่มีฝน แง

คำเตือน: ในวันไปเที่ยว จงเชื่อในคำทำนาย(พยากรณ์พอ)